Հիշում եմ, որ նոյեմբեր ամիսն էր, բայց տարին չեմ հիշում: Գյումրիի հին թաղամասերից մեկի խանութը մտա: Խանութն անշուք էր ու մութ:

Ի գիտություն ցեղասպանությունը մերժող և թուրքերի ջրաղացին ջուր լցնող թրքահաճոներին. ուշադիր նայե՛ք այս լուսանկարին ու Եփրատի պղտոր գույնին։

Տարիներ առաջ քանի՜-քանիսն էին հրապարակավ հայտարարել ճիվաղին սատակացնելու մասին, բայց առայսօր ձեն-ծպտուն չկա։

Էս պահին Պետրոսի հյուրը Կապիտուլյանտն է։ Կոնկրետ հարցեր է տալիս Պետրոսը` ոչ կոնկրետ պատասխաններ է տալիս Պողոսը։ ՈՒ ոչ մի հարց իր պատասխանը չի գտնում։

Չունես ուժ, կամ ունակ չես, կամ ցանկություն չունես այն գեներացնել և կուտակել, այնուհետև դնել այն դիվանագիտության և պետական ռազմավարական շահերի սպասարկման հիմքում` անելիք չունես միջազգային հարաբերություններում։

22։30-ը միայն ժամ չէր նշանակում. նաև կախարդական խոսքեր էին՝ «Սիմ-սի՛մ, բացվի՛ր»-ի նման, որ բացում էին երկաթե վարագույրն, ու ժամանակակից ամերիկյան, անգլիական, ֆրանսիական, ճապոնական երաժշտությունը հեռուստացույցի էկրանից լցվում էր մեր տները, ջնջվում էին սահմանները, մենք դառնում էինք աշխարհի քաղաքացի։ Իհարկե, մենք առաջ էլ երկաթե վարագույրի անցքերից լսում էինք էդ ձայները, դեսից-դենից ճարում էինք ձայնագրությունները, չնայած դա չէր խրախուսվում։

Պետք է գտնել մեկին, ով կկարողանա կասեցնել երթուղային գազելների ու կուսակցությունների գործունեությունը:

Իր զավակներին բանակից ազատելու մեջ Բագրատ Սրբազանին ամբաստանողին պետք չէ փորձել բացատրել, թե ինչ է կուսակրոնությունը, առավել ևս, պետք չէ պահանջել, որ հերքի իր անհեթեթությունը...

Ալիևն ասում է. «Հայաստանի հետ բանակցություններն ընթանում են Ադրբեջանի կողմից պատրաստված փաստաթղթերի հիման վրա»։ Հայաստանի ու հայ ժողովրդի արժանապատվությունը նսեմացրած իշխանությունից, բնականաբար, ոչ մի արձագանք...

Ցավալի, կարելի է ասել ահավոր բան պետք է վավերագրենք. Ստեփանակերտում 2023 թվականի սեպտեմբերին զոհվածների շիրիմները ադրբեջանցիները քանդել են, իսկ դիակներով պարկերը հանել այնտեղից։